Aan het vredige bestaan van de Grahams wordt abrupt een einde gemaakt wanneer een verschrikking hun thuis overneemt. Hierdoor wordt Annie, de moeder binnen het gezin, gedwongen om duistere paden te betreden opdat ze kunnen ontsnappen aan het ongelukkige lot dat hen allen te wachten staat.

Dit is geen haastig gemaakte horrorfilm van krap anderhalf uur met goedkope schrikeffecten zoals er ieder jaar meerdere uitkomen. ‘Hereditary’ neemt de tijd: de film duurt iets meer dan twee uur, waarvan het eerste halfuur nog weinig echte horror bevat. Dit geeft ons de tijd om de rouwende karakters en complexe verhoudingen binnen de familie te leren kennen. Wanneer de angst echt toeslaat, voelen we mee met de verscheurde familie.

Toni Collette, eerder te zien in ‘The Sixth Sense’, steelt de show als moeder Laura, die langzaam gek wordt van alles wat haar en haar familie overkomt maar door niemand geloofd wordt. Ook Alex Wolff mag genoemd worden als zoon Peter, wie door schuldgevoelens overmand wordt.

Indie-horrorfilms doen het doorgaans goed op het Sundance Film Festival. Dit jaar was het de beurt aan 'Hereditary' om voor de nodige buzz te zorgen.

Ja, Hereditary is de engste horrorfilm die u dit jaar te zien zult krijgen. Maar laat u niet vangen door de opgeklopte marketingcampagne. 'Hereditary' is niet wat u verwacht. En maar goed ook.
―
De Morgen
Uitdrijven, die onzin! 'Hereditary' is gewoon een heel sterke horrorfilm. Als er al iemand zou weglopen uit de zaal, is dat omdat hij mogelijk popcornhorror voor tieners verwachtte, met gruwelijke clowns en achternagezeten blondines. Dit is echter een voortreffelijk geënsceneerde film in vale kleuren over rouw, ouderlijk schuldgevoel en erfelijke belasting. De natuurlijke habitat van 'Hereditary' is eerder de arthousecinema dan het multiplex, maar het is goed nieuws dat het horrorgenre tegenwoordig zo populair is dat ook een film als ­deze de mainstream kan bereiken.
―
De standaard