Raadselachtig en spannend; onvoorspelbaar en emotioneel. Paolo Genovese flikt het weer!
Het verhaal in 'The Place' doet vaak denken aan een legende. Een blinde wil zien, een eenzame vrouw wil dat haar man haar bemint zoals de eerste keer, een vader wil dat zijn zieke zoon geneest, enzovoort. Wanhopig in hun zoektocht naar hervonden geluk zijn zij soms bereid een hoge (morele) prijs te betalen. Bovendien lijkt de naamloze man alles perfect onder controle te hebben, tot meerdere taken door elkaar beginnen te lopen.
De man die het verhaal inblikte is Paolo Genovese, die zich voor 'The Place' baseerde op de Amerikaanse reeks 'The Booth at the End'. In de film komt de ethische vraag naar voor: hoever ben je bereid te gaan om te krijgen wat je wilt? Een vraagstelling die inspeelt op onze empathie: je vraagt je meteen af wat je zelf zou doen in zo’n situatie. Het zijn de grote thema's van het leven en vaak is er een actueel element. Maar Genovese breng alles met een lichtheid, zodat het verteerbaar blijft.
De film werd gedraaid op één locatie. Wanneer de personages vertellen over hun leven, wordt dit niet getoond. Niet alleen wordt de fantasie van de kijker hierdoor geprikkeld, door te kiezen voor een meer orale traditie qua vertelling heerst er een voorvaderlijke sfeer. Hoewel op zich geen religieuze film, blijft het religieuze of bovennatuurlijke element prominent aanwezig.
