Amper zes maanden na zijn plattelandsballade 'Sunset Song' komt Davies alweer met een langspeler op de proppen. 'A Quiet Passion' werd grotendeels in België gefilmd en toont het leven van dichteres Emily Dickinson, die in de Amerikaanse literatuur grote faam geniet, maar pas na haar dood werd ontdekt en geapprecieerd.
Ze leidde een anoniem kluizenaarsbestaan op het landgoed van haar upperclassfamilie. Een plek die de excentrieke, innerlijk getroebleerde Dickinson maar één keer in haar volwassen leven verliet. Wat Davies op zijn lyrische maar strikt formele manier serveert, is het verhaal van een complex personage dat bulkt van het talent, maar zichzelf haar hele leven lang van de buitenwereld afsluit. Het is die dualiteit die prikkelt en intrigeert, waarbij Davies alles uit de Victoriaanse kast haalt om Dickinson (een uitstekende Cynthia Nixon), ondanks haar bizarre asociale gedrag, te portretteren als een normale vrouw van vlees en bloed.
Zoals steeds pakt Davies uit met strak gecomponeerde tableaus, symmetrische camerabewegingen en een uitgekiend kleurenpalet, die de film een intens schilderkunstige toon geven en Dickinsons besloten leefwereld haast tastbaar maken. Bovendien legt hij zijn personages prachtige dialogen in de mond, alsof je naar een Kammerspiel zit te kijken waarbij elk woord ofwel in diep romantische Weltschmerz ofwel in heerlijk Britse ironie lijkt te zijn gedrenkt.
Een film vol verstilde passie, een bijtende zedensatire van cinematografisch vernuft.