Qiao is de lokale schone uit een deprimerend Chinees mijndorpje. Ze houdt er een nogal ongure vriendengroep op na, in de vorm van de plaatselijke maffiabende waar ook haar vriendje Guo Bin deel van uitmaakt. Bin waant zichzelf dan weer een behoorlijke baas, maar is vooral een grote vis in een kleine vijver. De mijnwerkersdochter laat zich echter niet zomaar intimideren door deze verzameling macho’s. Integendeel, wanneer de mannen toosten op hun “broederschap” drinkt Qiao met veel plezier een glaasje mee.
Wanneer Bin wordt aangevallen door een bende bruten op brommers, moet Qiao een drastische beslissing maken om zijn leven te redden. Volledig volgens de maffiacode en uit liefde voor Bin neemt ze vervolgens alle schuld op zich, waardoor ze in de gevangenis vliegt.
Zoals vaak bij de Chinese held van de auteurscinema Jia Zhangke staat de eeuwwisseling centraal: het moment waarop China het kapitalisme omarmde, en daarmee ook haar deuren openzette voor concurrentie, snelle expansie en westerse statussymbolen als iPhones en Bentley’s. Vijf jaar later komt Qiao dan ook vrij in een wereld die ze niet meer herkent. En van haar Bin is uiteraard geen spoor meer te bekennen. Verraden en gedesillusioneerd leert ze opnieuw op haar eigen benen staan, en gaat ze op zoek naar de man voor wie ze vijf jaar van haar leven opofferde.
