In 1945 mag de oorlog in Leningrad dan misschien afgelopen zijn, de bevolking herstelt zich nog volop van hun opgelopen trauma’s. In een verdoofde stad gebeurt het bijna ondenkbare: twee jonge vrouwen die beiden aan de frontlinie van de oorlog stonden, vinden elkaar levend (maar niet per se wel) terug.

Iya, een lange, bijna doorschijnend bleke jonge vrouw met de bijnaam “bonenstaak”, werkt in een militair ziekenhuis en zorgt voor de zesjarige Pashka. Ze vocht samen met Masha aan het front, maar moest terugkeren na een zware verwonding aan haar hoofd waar ze nu nog steeds de gevolgen van draagt. Omdat Masha moest blijven, gaf ze haar babyzoontje mee naar huis met Iya. Maar nu komt Masha als gedecoreerde soldaat ook in het ziekenhuis werken en wil ze haar zoontje terugzien.

Regisseur Kantemir Belagov (‘Tesnota’) baseerde zich deels op het boek ‘Oorlog heeft geen vrouwelijk gezicht’ (1985) van Nobelprijswinnaar Svetlana Aleksijevitsj, over de ervaringen van de vele Russische vrouwen in het Rode Leger.