Vastbesloten om de confrontatie met zijn verleden aan te gaan, belt hij aan bij een statig herenhuis. Het huis is van Camille, de vrouw van wie hij heeft gehouden, en hun dochtertje Elsa, die hij nog nooit heeft ontmoet.
Camille staat echter op het punt om te vertrekken op een belangrijke zakenreis en is over haar toeren omdat de babysitter te laat is. In paniek vraagt ze hem om te wachten tot die toekomt, omdat ze anders haar vliegtuig moet missen. Totaal onvoorbereid wordt Antoine zelf benoemd tot babysitter, terwijl hij tevergeefs wacht tot de echte komt opdagen.
Alle personages zijn mooi geschetst, oprecht getekend en warm in beeld gebracht. Alsof de man even in een bubbel is terechtgekomen waarin een droomfiguurtje als Elsa hem helemaal wegrukt uit de realiteit. Antoine wordt meesterlijk vertolkt door Thomas Blanchard, die in die andere indrukwekkende film van over de taalgrens, ‘Préjudice’, ook al een personage neerzette die niet echt in de realiteit thuishoort.
De film is geproduceerd door de gebroeders Dardenne, niemand minder dan Martin Scorsese is uitvoerend producent en de muziek is van Michael Andrews, een man wiens muziek we al geweldig vinden sinds ‘Donnie Darko’ en ‘Me and You and Everyone We Know’. Maar de grootste troef is het 5-jarige kindje dat de hoofdrol speelt. Lina Doillon is de dochter van regisseuse Amélie Van Elmbt.
