De regeerperiode van Elizabeth begint min of meer gelijktijdig met de opkomst van de televisie en er is een overvloed aan beeld-, film- en fotomateriaal. Stof genoeg voor vele documentaires, maar de makers vermijden al te ingewikkelde kwesties. De toon en invalshoek is eerder lichtvoetig en bij vlagen ironisch.  

De documentaire draagt de stempel van iemand met een geweldig gevoel voor droge Britse humor, anderzijds een peilloze kennis van de popcultuur. Het resultaat is een allesbehalve traditioneel spitsvondig portret van de langs regerende Britse koningin.

Michell is er niet voor teruggedeinsd om weinig flatteuze beelden te gebruiken. Het is een kijkje achter de schermen dat paste bij zijn missie, om de mens achter het icoon te zoeken. Gezien haar ondeugende gevoel voor humor en zelfspot zal de koningin erom kunnen lachen.
―
De Volkskrant
We weten allemaal dat een staatshoofd ontzettend vaak mensen de hand moet schudden. Maar als je een minutenlange montage van die handdrukken te zien krijgt, krijg je haast medelijden. Michell maakt het merkwaardige bestaan van een vorst duidelijk door de beelden onbarmhartig lang aan elkaar te plakken. Af en toe maakt hij een ironische beeldvergelijking die je doet nadenken.
―
VRT
Wil je weten of deze film hierna nog vertoond wordt? Op maandagavond vanaf 18u kan je het programma raadplegen voor de komende speelweek.