De film is een tweeluik waarvan de hoofdstukken de titels 'Spanje' en 'Italië' dragen. Maar van die landen krijgen we niets te zien. In het eerste deel levert elektricien Mofe continu gevecht met een oude schakelkast, die om de haverklap kortsluiting geeft: een metafoor voor hoe het leven van tegenslagen en improviseren aan elkaar hangt. Dat geldt ook voor Rosa, de kapster in deel twee. Ze leiden een verschillend leven, maar dromen van hetzelfde: in Europa een nieuw leven opbouwen.
'Eyimofe' (dit is mijn verlangen) onderscheidt zich van de omvangrijke Nigeriaanse filmproductie die bekendstaat als Nollywood. De in Amerika opgeleide broers vinden een eigen toon die liefdevol en kritisch is, in een genuanceerd en sober op 16mm gedraaid realisme. Ondanks de soms wat losse structuur worden we onverbiddelijk meegevoerd met de worstelingen en compromissen van Mofe en Rosa. Een ode aan de veerkracht.
