Een Japanse toerist loopt een oude, bijna vergane cinema binnen om te schuilen voor een zware regenbui. Op het einde van de avond zal de cinema haar deuren sluiten. De laatste vertoning die plaats vindt is King Hu’s martial-arts klassieker ‘Dragon Inn’ uit 1966.

Het is duidelijk waarom de cinema verdwijnt: ondanks de regen is de zaal nagenoeg verlaten. Bovendien lijken de enkele aanwezigen meer geïnteresseerd in elkaar dan in de film. Dit valt de bedachtzame toerist op en hij begint aan een tocht door de cinema om te zien wat en wie er verborgen gaan achter het verouderde interieur van de mysterieuze cinema. 

Tsai Ming-liang slaagt erin de kijker in een trance mee te nemen door de regen- en ratelende projectorgeluiden in een nostalgische en persoonlijke reflectie over de cinema's van weleer. In een ongelukkig voorval van 'life imitating art' heeft trouwens ook de cinema waar de film werd opgenomen zijn deuren moeten sluiten vlak voor 'Goodbye, Dragon Inn' in première ging. 

Het uiteindelijke resultaat is een filmervaring die niet meer alledaags is: waarbij de omgeving misschien wel belangrijker is dan de film zelf.