Aan de hand van brieven, dagboeknotities, foto’s en aantekeningen reconstrueert Thomas Heise de levenswendingen van vier generaties van zijn familie in Wenen, Dresden en Berlijn. We zien zwart-wit beelden van de plaatsen en landschappen die in de correspondentie worden genoemd zoals ze er vandaag de dag uitzien en die de sporen van de tijd dragen: het werkkamp in Zerbst, de voormalige Nationale Volkslegerkazerne, een universiteitszaal, rijtjeshuizen in Mainz.
Ook zijn er steeds weer scheuren in de aarde, stations, treinsporen, en nog meer sporen. Traag maar zeker trekt Heise de kijker binnen in een verhaal van een familie en een land waarbij hij – net als o.a. Marker of Lanzmann – de conventies van de documentairefilm tegelijk celebreert, omdraait en tegen zichzelf keert.
