Wanneer Saoirse een schelp vindt die ooit van hun moeder was, ontdekt Ben dat zijn zusje eigenlijk een selkie is. Dit zijn vrouwen - bekend van Ierse en Schotse legendes - die kunnen transformeren van zeehonden in mensen. Tijdens een wonderbaarlijke reis moeten broer en zus allerlei gevaren trotseren om de selkies te redden.

Een magische animatiefilm badend in Keltische mythologie.

Het is terechte lof; Het lied van de zee is een bloedstollend mooi sprookje. De belangrijkste inspiratiebronnen zijn zeer divers; van Japanse anime-grootheden als Hayao Miyazaki, Masaaki Yuasa en Tatsuo Satô tot schilders als Egon Schiele en Gustav Klimt en de Amerikaans avant-gardecomponist John Cage . Het resultaat, met tamelijk rudimentair getekende, maar rijke, wonderlijke personages en onvoorstelbaar detail- en fantasierijke decors, is vóór alles zeer eigen. Ook de (volks)muziek draagt bij aan de unieke sfeer.
―
VPRO Cinema
Er valt zo veel te ontdekken in deze productie, dat onmogelijk alles aan bod kan komen in een bespreking. Het mooie tijdsbeeld, met onder andere de maffe 3D-bril van Ben, en zijn walkman. De spiegeling van menselijke karakters aan magische figuren (Fionnula Flanagan doet bijvoorbeeld zowel de stem van Oma als van Macha). De wederom voortreffelijke, sfeerversterkende muziek van Bruno Coulais en Kíla (zij voorzagen ook ‘The Secret of Kells’ van muziek). De dwarse vertelstijl, de wonderlijke karakters (wacht maar tot je de harige Shanakee ziet!)… Maar bovenal moet benadrukt het doorzettingsvermogen en de frisse visie van regisseur Tomm Moore. Hij weet met weinig middelen maximaal resultaat te behalen, zonder zichtbaar concessies te doen aan zijn overtuiging. Het eventuele succes van ‘Song of the Sea’ (de longlist van de Oscars is alweer behaald) zal hopelijk velen tot voorbeeld dienen om hun eigen weg te gaan.
―
Cinemagazine