De vermaarde modefotograaf Stéphane (Olivier Gourmet) leeft in afzondering in een Parijse banlieue in een groot, vervallen huis samen met zijn verleidelijke dochter en muze Marie. Na de onverwachte dood van Stéphanes vrouw, speelt Marie elke dag fotomodel voor zijn levensechte daguerreotypes. Stéphanes nieuwe assistent, Jean (Tahar Rahim), een jonge Parijzenaar met weinig kennis en ambitie, wordt verliefd op Marie en raakt steeds meer verontrust door de lange fotosessies die ze moet ondergaan. Samen proberen ze een plan te bedenken om voorgoed uit Stéphanes obscure, donkere universum te ontsnappen. 

Kurosawa - overigens geen familie van filmkeizer Akira - bewijst met deze film dat hij ook buiten zijn heimat Japan boeiend, sfeervol werk kan verrichten. De regisseur gebruikt voor zijn eerste Europese productie alle klassieke elementen uit de oude horrorverhalen en ook visueel oogt de film prachtig. Kurosawa is een meester in het scheppen van sfeer door kleurgebruik en het feilloos aankleden en belichten van decors. Elke kamer ademt vergane glorie. Wat ooit weelderig en mooi was, lijkt nu een zware last en een dreiging. En dat geeft perfect de gevoelens van fotograaf Stéphane weer. Terwijl hij zijn dochter in urenlange poses forceert en ’s nachts zijn overleden vrouw zijn naam hoort fluisteren, zie je de man wegzakken in waanzin.

Ondanks alle beklijvende elementen, zindert de film vooral na als een warm verhaal waarin de personages, zonder al te veel dialoog, gedachten en gevoelens met elkaar delen. 

Deze film speelt momenteel niet