András Szabo is een jonge verpleger en violist die de weg kwijt is. Hij kampt namelijk met een alcoholprobleem, wat hem zowel zijn job als zijn inschrijving in de muziekschool kost. Ook op sociaal vlak gaat het niet zoals gehoopt; zijn huwelijk loopt op de klippen en relaties onderhouden (zowel romantische als vriendschappen), blijkt voor hem onmogelijk. András gaat in de stad op zoek naar zijn geluk.
In zijn films ontrafelt Tarr menselijke relaties en plaatst ze een conflictueuze, soms beangstigende sfeer. Zelfs in dit atypische vroege werk is de tendens al voelbaar. Kleur is een anomalie, en we zullen het in zijn latere films niet meer aantreffen. De hardheid van het realisme, versterkt door het systematisch werken met close-ups, roept de vergelijking op met John Cassavetes.
