Shadi keert terug naar zijn geboortestad Nazareth om er de bruiloft van zijn zus bij te wonen. Hij woont al enkele jaren in Italië en werkt er als architect. Zijn vader, een leraar, bleef thuis alleen achter; zijn vrouw verliet hem én Palestina een tijdje geleden om een nieuw leven op te bouwen in het buitenland. Samen met zijn vader moet Shadi zijn “wajib” plicht vervullen en de uitnodigingen voor het huwelijk persoonlijk gaan afgeven bij familieleden, vrienden en kennissen. Op hun tocht blijkt dat vader en zoon erg uit elkaar gegroeid zijn. De progressieve levensopvattingen van Shadi botsen met de conservatieve ideeën van de vader. Samen ontdekken ze een veranderde stad, maar bovenal herontdekken ze elkaar.
De cineaste slaagt erin om de relatie tussen vader en zoon goed vorm te geven, waarbij ze niet alleen de spanningen tussen de twee laat zien, maar ook op een fijne manier de onzichtbare band ontsluiert die hen nog altijd verenigt. In de film worden alle contradicties, alle elementen van de bezette gebieden kort en bondig behandeld. Een zeer intelligente, subtiele film over een buitengewone vader-zoonrelatie. Leuk feitje, trouwens: vader en zoon in de film zijn ook vader en zoon buiten de film.
"Palestijnse cinema is een schreeuw", zei hoofdrolspeler Saleh Bakri in Selectief. Draag alstublieft oordoppen naar 'Wajib'.
