De film schetst een beeld van de vele verhoudingen die de man aan gaat; de ene assistente volgt de andere op, en het gerucht gaat dat ook zijn modellen hem kunnen bekoren. Daarnaast wordt ook zijn lange relatie met Rose Beuret belicht. Maar op 42-jarige leeftijd ontmoet hij Camille Claudel, een jonge vrouw die kost wat kost zijn assistente wil worden. Dankzij haar grote talent wordt zijn meest toegewijde leerlinge na een tijdje ook Rodins rechterhand, zijn assistente, zijn muze, en vervolgens zijn maîtresse. Hij behandelt haar als een gelijke in het creatieproces.
Hun explosieve werk- en liefdesrelatie zal meer dan een decennium duren. Ruzie en verzoening wisselen elkaar af, tot Camille uiteindelijk definitief breekt met Rodin. Zij komt de breuk echter nooit helemaal te boven en ook Rodin blijft zwaar gekwetst achter. Hij volhardt koppig in zijn werk. Met de sensualiteit die zijn sculpturen uitlokken, oogt hij afwijzing en enthousiasme en met zijn 'Balzac', miskend tijdens zijn leven, signeert hij de onbetwiste start van de moderne sculptuur.
