Ada was 19 toen het voor het eerst gebeurde. Hij was een vriend van haar, maar toch drong hij zich op. Ze verzette zich niet. En het gebeurde die week nóg twee keer. Haar lichaam en haar geest blijven beschadigd achter, tot vele jaren nadien. Ze probeert te begrijpen wat er juist gebeurd is. Het verhaal van Ada staat centraal in deze film, maar velen delen haar geschiedenis: mensen van alle leeftijden, zwart en wit, man en vrouw.
Met een originele vertelvorm toont regisseur Alexe Poukine op een fijnzinnige manier de gevolgen van seksueel misbruik: de pijn, het schuldgevoel, de verdringing, het een plaats geven. Het verhaal van Ada vloeit over in dat van anderen en resulteert in een soort collectieve introspectie. Het is een verhaal dat niet eenvoudig onder woorden te brengen is en ook niet makkelijk om aan te horen. Goed luisteren is dan het beste dat je kunt doen.
