In Maggie Gyllenhaals zelfzekere regiedebuut neemt de strandvakantie van een universiteitsprofessor na een impulsieve daad een nogal duistere wending. Daardoor wordt ze in de vreemde, onheilspellende wereld van haar eigen geest gedwongen om oude keuzes onder ogen te komen. Met dank aan de alweer uitmuntende prestatie van Olivia Colman krijgen we Leda te zien als meer dan zomaar een getroebleerde vrouw.

Het drama is gebaseerd op de succesvolle gelijknamige roman van Elena Ferrante (My Brilliant Friend) en hoewel Gyllenhaal nauwgezet het boek volgt, voegt ze ook haar eigen gevoeligheden toe. Een interessante bespiegeling over vrouwelijke ambitie versus moederschap.

De grootste lof voor The Lost Daughter zal logischerwijs naar de wederom uitmuntende hoofdrolspeelster Olivia Colman gaan. Maar het is ook de vaste hand van debuterend regisseur Maggie Gyllenhaal die de bewerking van Elena Ferrantes bestseller onder je huid doet kruipen.
―
De Morgen
The Lost Daughter is een nogal nevelige film. Gyllenhaal blijkt als regisseur en scenarist uitzonderlijk kundig in het verbergen en voorzichtig onthullen van geheimen, met de kleinst mogelijke stapjes, zonder haar publiek te verlossen met sluitende antwoorden. Alsof ze nooit iets anders heeft gedaan.
―
de Volkskrant
Vanaf 23 maart opnieuw in onze zalen