Fundamentalisten hebben de moslimwereld de voorbije wereld sterk veranderd. Vrije beleving van lichaam en cultuur zijn aan banden gelegd, schijnbaar zonder veel verzet van de bevolking. In ‘When Arabs Danced’ geeft de Marokkaans-Belgische filmmaker Jawad Rhalib een stem aan deze stille minderheid die zich, tegen de stroom in, blijft verzetten tegen radicalisering.
De moeder van Marokkaans-Belgische filmmaker Jawad Rhalib ('Le Chant des Tortues', 'Les Damnés de la Mer') was buikdanseres. In een niet zo ver verleden stond deze Arabische dans voor sensualiteit en vrouwelijkheid tot fundamentalisten, in de naam van Allah, dansen, muziek en andere artistieke expressie als onrein bestempelden. Rhalib werd geleerd dat hij zich moest schamen voor zijn moeder. Wat zijn de effecten van deze radicale ommekeer voor dansers en kunstenaars in de Arabisch wereld? Blijven ze koppig verder doen en vechten ze voor de vrijheid van meningsuiting of sijpelt er toch een vorm van zelfcensuur in hun werk?
Met getuigenissen van de Belgische theatermakers van action zoo humaine, de gelauwerde actrice Hiam Abbass ('Insyriated'), de Iraans-Belgische theatermaakster Sachli Gholamalizad en zijn eigen moeder toont Jawad Rhalib in When Arabs Danced hoe artiesten in heel de Arabische wereld zich verzetten tegen en zoeken naar een antwoord op deze aanval op de (artistieke) vrijheid.
Deze vertoning vindt plaats in zaal 3. Je kan je inschrijven via festivalgelijkheid.be.
