In 1941 werden 23 dieren in de dierentuin van Belfast doodgeschoten, na orders van het ministerie voor publieke veiligheid. Een hyena, een roedel wolven, een poema, een tijger, enzovoort; het waren voor even niet de wetten van de natuur die geldden, maar de wetten van de kwade mens. In deze turbulente tijd was er een vrouw die iedere avond een jonge olifant meenam naar haar tuin, om het dier daar te verzorgen en liefde te geven, terwijl de Duitse luchtmacht de hemel doorsneed. Dit is een waargebeurd verhaal, dat centraal staat in 'Zoo', maar verteld wordt via de ogen van een 10-jarige jongen.
Hoewel gezapigheid op de loer ligt bij een verhaal als dit, is 'Zoo' hier het tegendeel van: de film is zowel grappig als ontroerend, met afwisselend opbeurende en verdrietige momenten. 'Zoo' is vooral een film voor de kleine dierenliefhebbers onder ons. Een lief en zoet verhaal, met de affectie voor dieren als centraal punt. En toch wordt diepgang niet geschuwd: op subtiele en verantwoorde wijze maakt regisseur McIvor duidelijk welke gruwelijkheden oorlogen doorgaans met zich mee dragen.
Deze film speelt momenteel niet.